Πύργος της Αιδηψού

Ένα σημαντικό μνημείο της φραγκοκρατίας σώζεται στην θέση Αγία Παρασκευή. Πρόκειται για έναν ενετικό τετράγωνο πύργο του 14ου αιώνα που διατηρείται σε αρκετά μεγάλο ύψος. Κοντά του βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που λόγω του μικρού μεγέθους του και της γειτονίας του με το μνημείο της φραγκοκρατίας οι ντόπιοι το ονομάζουν Φραγκούλα. Πρόκειται για μονόχωρο ναό μα ημικυκλική κόγχη που χρονολογείται στον 18ο αιώνα.

Λαογραφικό Μουσείο Αγίου

Το Λαογραφικό Μουσείο Αγίου ιδρύθηκε από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αγίου. Μέχρι σήμερα, 80 Οικογένειες από τον Άγιο, αλλά και τα άλλα χωριά, έχουν δωρίσει διάφορα αντικείμενα όπως : Γεωργικά εργαλεία, οικιακά έπιπλα και σκεύη, είδη προικός, διάφορα κέρματα, φωτογραφίες, παλαιά πρωτότυπα έγγραφα κλπ.

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Κυνηγετικού Συλλόγου Ιστιαίας έχει το προνόμιο να φιλοξενεί έναν σπάνιο φυσικό πλούτο και να θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα μουσεία του είδους του στη χώρα μας. Σκοπός του μουσείου είναι η συμβολή του στην προστασία του δασικού και θηραματικού πλούτου και γενικότερα του φυσικού περιβάλλοντος, μέσω επιστημονικών δραστηριοτήτων (εκθέσεων, διαλέξεων και άλλων εκδηλώσεων) περιβαλλοντικού χαρακτήρα. Ένας από τους βασικότερους στόχους του είναι η ενημέρωση των παιδιών για τον πλούτο που παρέχει άφθονη η ελληνική φύση και τους σημερινούς κινδύνους υποβάθμισης αυτής της πολύτιμης εθνικής κληρονομιάς.

Πύργος του Δροσίνη

Οι Γούβες είναι ένα ιστορικό χωριό της Β. Ευβοίας. Βρίσκεται πάνω στο δρόμο Ιστιαίας – Χαλκίδας. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας όλη η περιοχή ήταν ιδιοκτησία του Τούρκου μπέη Μοχάμεντ Ιμπραήμ και της αδελφής του Χαϊμε Ναϊλε. Το 1831 οι Τούρκοι πούλησαν όλη την ακίνητη περιουσία τους στους Έλληνες Βαπτιστή Δρόσο και Αλέξανδρο Δεσύλα. Το 1882 όλη η γη του χωριού πέρασε στα χέρια των κατοίκων της. Στην κορυφή του χωριού δεσπόζει ο Πύργος, όπου έζησε ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης, ο οποίος έχει αναπαλαιωθεί και σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο. Ο Πύργος χτίστηκε λίγο μετά το 1800 από τον Ιμπραήμ Αγά. Αρχιτέκτονας ήταν ένας σκλάβος που το όνομα του ήταν Αχμέτ, που στη συνέχεια σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών του, κέρδισε την ελευθερία του. Ο Ιμπραήμ Αγάς ήταν μέθυσος και πολύ σκληρός. Η πλευρά αυτή του χαρακτήρα του ήταν η αιτία των φημών για το στοίχειωμα του Πύργου ( έτσι κι αλλιώς όλοι οι σοβαροί παλιοί πύργοι πρέπει να έχουν τη δική τους μεταφυσική ιστορία). Ο Αγάς λοιπόν, κάποτε βασάνισε και στο τέλος κατάσφαξε με το μαχαίρι του έναν ανυπάκουο Άραβα υπηρέτη, στο ισόγειο του δυτικού πυργίσκου. Τα ίχνη του αίματος του άτυχου Άραβα έμειναν ανεξίτηλα στους τοίχους του Πύργου παρά τις προσπάθειες για τον καθαρισμό τους. Πριν το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο επί Μεταξά κατασκευάστηκαν τα γνωστά οχυρά των Γουβών σε μια στρατηγικής σημασίας τοποθεσία στην θαλάσσια περιοχή, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, σαν οχυρωματικές κατασκευές..
Τα οχυρά χρησιμοποιήθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές κατά τη διάρκεια της κατοχής( 1941 – 1944 ). Σήμερα σώζονται ερείπια των οχυρών αυτών.

Καταρράκτες Δρυμώνα

Οι καταρράκτες του Δρυμώνα συνθέτουν μια τοποθεσία ανεξάντλητης φυσικής ομορφιάς. Οι πανέμορφοι αυτοί καταρράκτες βρίσκονται στην Εύβοια, σε υψόμετρο 620 μέτρων, 4 χιλιόμετρα μετά το Μοναστήρι του Οσίου Δαυβίδ, από τον δρόμο που ξεκινά από τις Ροβιές. Η διαδρομή ανάμεσα στο κατάμεστο από βλάστηση περιβάλλον, προσφέρουν αισθήματα ηρεμίας και γαλήνης στους περιηγητές. Δύο είναι οι εκδοχές για το πώς πήρε η περιοχή το ονομά της: είτε από το πυκνό δάσος από δρυς (βελανιδιές) που την περιβάλλει, είτε από το δριμύ ψύχος που επικρατεί στη περιοχή τους χειμερινούς μήνες. Το Δασαρχείο της περιοχής έχει δημιουργήσει για τους επισκέπτες, με πολύ προσοχή και σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον, ένα ξύλινο περίπτερο με μια μικρή έκθεση τοπικών φυτών καθώς και απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί στη περιοχή. Επίσης, έχει κατασκευάσει με φυσικά υλικά, κορμούς δέντρων και σχοινιά, γέφυρες και στηρίγματα, προκειμένου να απολαύσει ο περιηγητής τις ανεπανάληπτες υδατοπτώσεις μέσα από μια σύντομη οδοιπορική διαδρομή. Ο ποταμός Σηπιάς δημιουργεί ένα μαγευτικό θέαμα διασκορπίζοντας το νερό του στους ονειρεμένους καταρράκτες. Το νερό πέφτει με πάταγο και ορμή από ύψος 15 μέτρων σε μια κρυστάλινη λίμνη κυκλωμένη από βράχια και δάσος. Η κατάφυτη αυτή λίμνη είναι μεγάλης οικολογικής αξίας λόγω του λόγω του πυκνού ελατοδάσους που την περιβάλλει και συνδυάζετε με τα σπάνιας ομορφιάς μαύρα πεύκα.

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος

Ο ‘Αγιος Ιωάννης γεννήθηκε στη Ρωσία το 1690. Τότε βασίλευε ο Μεγάλος Πέτρος. Το 1711 ξέσπασε πόλεμος με την Τουρκία, στον οποίο πολέμησε και ο Άγιος Ιωάννης. Ο Άγιος πιάστηκε αιχμάλωτος και έγινε σκλάβος ενός Τούρκου, ο οποίος τον μετέφερε στην πατρίδα του, στο Προκόπι της Μικράς Ασίας. Ο Άγιος δεχόταν τις αφόρητες καταπιέσεις και τους εξευτελισμούς των Τούρκων, που προσπαθούσαν να τον κάνουν να αλλαξοπιστήσει. Η ενάρετη συμπεριφορά του έκανε τον αφέντη του να τον συμπαθήσει και να τον αφήσει ελεύθερο να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Η εργασία που του ανατέθηκε ήταν το στάβλισμα και η περιποίηση των ζώων, την οποία ασκούσε με αγάπη και προθυμία. Σε ηλικία 40 ετών αρρώστησε βαριά και πέθανε. Στις 27 Μαϊου 1730 έγινε η τελετή της ταφής του. Ο αφέντης του έδωσε την ελευθερία στους χριστιανούς να τον θάψουν χριστιανικά. Τάφηκε στο ναό του Αγίου Γεωργίου και το άγιο σκήνωμά του μπήκε μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα. Το 1832 όμως το λείψανο πετάχτηκε έξω από τη λάρνακα σε σωρό ξύλων για να καεί, από τους στρατιώτες του Τούρκου Χατκεράλ Ογλού Οσμάν πασά, που είχαν ληστέψει όλο το ναό από τα αφιερώματα. Το λείψανο όμως έμεινε ανέπαφο. Το γεγονός αυτό φόβισε τους Τούρκους που απομακρύνθηκαν και το σώμα του αγίου τοποθετήθηκε πάλι μέσα στη λάρνακα. Τα θαύματα που γίνονται στη λάρνακα που φιλοξενεί τα λείψανα του αγίου γίνονται γνωστά και πολύς κόσμος ασχέτου θρησκείας καταφεύγει για να θεραπευτεί. Στο χώρο δημιουργείται ένα μεγάλο προσκύνημα που δεσπόζει στην Κεντρική Καππαδοκία έως το 1924. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1924, οι χριστιανοί κάτοικοι του Προκοπίου Μικράς Ασίας, πήραν μαζί τους το σκήνωμα του Αγίου και το μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα, στην Εύβοια. Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Εύβοια τον Οκτώβριο του 1924 με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης». Το 1930 θεμελιώθηκε μεγαλοπρεπής ναός προς τιμή του Αγίου, που αποπερατώθηκε το 1951.

Όσιος Δαυίδ

Στα χαμηλά των βουνών <Καβαλάρης> και <Ξηρόν όρος> αντίκρυ του χωριού <Δρυμώνα> βρίσκεται χτισμένη η Μονή του οσίου Δαυίδ αφιερωμένη στη μνήμη της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται είναι προφυλαγμένη από όλους τους ανέμους, γεγονός όμως που δημιουργεί τις προϋποθέσεις μεγάλης επικάλυψής της από χιόνι τις κρύες μέρες του χειμώνα.Το έτος της πρώτης οικοδόμησης της Μονής δεν είναι ακριβώς γνωστό. Το βέβαιο είναι ότι προϋπήρχε του 1500, αφού ο όσιος Δαυίδ (που έζησε γύρω στο 1550) δημιούργησε την Μονή πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ναού.

Λογικά ο προϋπάρχων αυτός ναός καταστράφηκε από τους Τούρκους μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470. Το 1824 οι Τούρκοι καταστρέφουν με φωτιά και το νέο ναό για να εκδικηθούν τη συμμετοχή των μοναχών στον ξεσηκωμό του 1821. Η νέα ανοικοδόμηση έγινε το 1877.

Στο ναό του Μοναστηριού φυλάσσονται σε καλλίτεχνη λειψανοθήκη τα ευωδιάζοντα και θαυματουργά οστά του οσίου Δαυίδ του Γέροντος, καθώς το θυμιατό και το πετραχήλι του Αγίου, ρωσικής προέλευσης. Σώζεται επίσης χειρόγραφο δανειστήριο του Αγγελή Γωβιού, ο οποίος ερχόμενος από το Πήλιο πέρασε από τη Μονή και δανείσθηκε 1000 γρόσια για τις ανάγκες του αγώνα. Στο δανειστήριο αυτό ο Ευβοέας στρατηγός ευχαριστεί τους Πατέρες της Μονής αλλά και τους κατοίκους για τη συμβολή τους στον αγώνα για την ελευθερία.
Τις τελευταίες δεκαετίες η Μονή έγινε πανελλήνια γνωστή για τις Θείες ικανότητες ενός χαρισματικού μοναχού,που έζησε σ΄αυτή και που για πολλά χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε ο ηγούμενος της.
Πρόκειται για τον Γέροντα Ιάκωβο στον οποίο αποδίδονται πλήθος Θείων και ανθρωπίνων επεμβάσεων προς ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Σε εκατοντάδες ανέρχονται οι ευεργετηθέντες και πιστοί του γέροντα Ιακώβου, οι οποίοι μέχρι και σήμερα επισκέπτονται συνεχώς και κατά ομάδες την Μονή προκειμένου να προσκυνήσουν τον τάφο του και να επικαλεσθούν τη συνδρομή του στα ανθρώπινα μικρά και μεγάλα προβλήματα τους.
Τα Σαββατοκύριακα καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους ο περίβολος της Μονής καθώς και οι πρόποδες του υψώματος επί του οποίου είναι χτισμένη, θυμίζουν ένα τεράστιο αθηναϊκό πάρκινγκ μεγάλων και μικρών οχημάτων, σε ώρες αιχμής.

Μονή Αγίου Γεωργίου

Η ιστορία της Μονής του Αγίου Γεωργίου, χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η Μονή μεταφέρθηκε στη σημερινή της θέση, από μια περιοχή που βρίσκεται λίγο πάνω από τα Λουτρά της Αιδηψού. Στη θέση που υπήρχε η παλιά Μονή υπάρχει σήμερα ένα μικρό εκκλησάκι στο όνομα του Αγίου Γεωργίου.
Το σημείο στο οποίο βρίσκεται η Μονή των Ηλίων είναι μια τοποθεσία εκπληκτικής ομορφιάς. Οι περιηγητές του 19ου αιώνα αναφέρονται στα πολλά αρχαία λείψανα κτιρίων που υπήρχαν στην περιοχή ταυτίζοντας την θέση με αυτή του Μαντείου του Σελινουντίου Απόλλωνος στο οποίο αναφέρεται ο Στράβων (Χ, 445). Δεν ξέρουμε την ακριβή χρονολογία ίδρυσης της Μονής.

Πολλοί μελετητές την ταυτίζουν με την μονή στην περιοχή Θέρμαι για στην οποία αναφέρεται ένας σίγιλλος του Πάπα Ινοκεντίου του Γ τοποθετώντας την ύπαρξή της ήδη από τον 12ο αιώνα. Οι μελετητές πάντως θεωρούν σαν πιθανή ημερομηνία ίδρυσης μία ημερομηνία πριν από τον 15ο αιώνα. Η θεωρία βασίζεται στην ταύτιση της Μονής του Αγίου Γεωργίου με αυτήν του Aja jorgy όπως την αναφέρει ο Τούρκος ναύαρχος και περιηγητής Piri Re`is.

Το καθολικό της Μονής είναι σταυρεπίστεγος ναός μετά τρούλου ο οποίος αγιογραφήθηκε το 1727. Εξαιρετικής τέχνης είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού που κατασκευάστηκε το 1834 και καταλαμβάνει όλο το πλάτος της εκκλησίας. Στο ανάγλυφο, πρόστυλο και έκτυπο αποδίδονται με μοναδικό τρόπο αγγελικές μορφές. Εικονογραφικά χωρίζεται σε τρεις ζώνες. Στη ζώνη των Δεσποτικών Εικόνων, στη ζώνη των μικρογραφιών και στη ζώνη του σταυρού. Από τις Δεσποτικές εικόνες ξεχωρίζουν αυτή της θυσίας του Αβραάμ που τοποθετημένη σε αντιστοιχία με αυτή της Θεοτόκου βρεφοκρατούσας φέρνει στο νου την θυσία των δύο βρεφών. Επί Τουρκοκρατίας η Μονή υπέστη αρκετές καταστροφές λόγω του πλούτου της και του ενδιαφέροντος των κατακτητών γι΄ αυτόν. Οι Τούρκοι που για τελευταία φορά επετέθησαν στη Μονή το 1821, έγιναν αιτία καταστροφής πολλών πολύτιμων κειμηλίων και πνευματικών παρακαταθηκών.
Η σημερινή γυναικεία Μονή Αγίου Γεωργίου των Ηλίων είναι πανέμορφη και πολύ ενδιαφέρουσα σε ότι αφορά τα αξιοθέατα κειμήλια του ναού της.
Αξίζει πραγματικά ο κόπος μιας επίσκεψης για ένα προσκύνημα και μια περιήγηση.Με αυτό το μικρό κείμενο θα μπορούσαμε επιγραμματικά να καλύψουμε την αναφορά μας στην ιστορική αυτή Μονή της Β. Εύβοιας. Θα ήταν όμως ασέβεια όχι μόνο προς τη Θρησκεία μας αλλά κυρίως προς την Ελληνική μας παράδοση αν παρακάμπταμε επιπόλαια ένα μέρος που φυλάσσει πολύτιμες παρακαταθήκες του Ελληνισμού.
Αρχαία Ελλάδα, Ορθοδοξία και Ρωμιοσύνη συνυπάρχουν σε κάθε σπιθαμή του χώρου της Μονής του Αγίου Γεωργίου των Ηλίων.Επειδή όμως ούτε ο χώρος το επιτρέπει ούτε το είδος του παρόντος βιβλίου είναι το κατάλληλο για μεγάλες αναλύσεις, σας παραπέμπουμε στη βιβλιογραφία που αναφέρεται στη περιοχή.